De aanleiding voor het beeld ‘Madam in Drie Delen’ was mijn deelname aan en selectie voor Madammen in Damme (BE). Een expositie waar ergens op een of andere manier het thema ‘de vrouw’ aanwezig moest zijn. Ik was geselecteerd op basis (denk ik) van mijn mijmerdozen, die geïnspireerd zijn op mijn oma’s. Ik voelde de noodzaak om naast mijn mijmerdozen en andere bewaarplaatsen ook een centraal groot werk te maken waar mijn beeld van de vrouw, direct afleesbaar zou zijn. Ik dacht in eerste instantie aan een soort Matrouschka. Mijn dozen worden daar vaak mee vergeleken en ik vind het een mooi symbool voor ‘de moeder’ . In gesloten vorm is de Matrouschka de ultieme belichaming van mijn motto ‘wat je ziet is maar een omhulsel, het belangrijkste blijft verborgen.‘ een quote uit de kleine prins van Antoine de Exupery.

En ik vind dat ook een hele mooie passende gedachte bij het thema van de Madam, misschien een beetje cheesy, maar het is een feit dat je zeker als vrouw enorm beoordeeld en afgerekend wordt op je uiterlijk. Een thematiek waar ik mede geïnspireerd door mijn dochter en haar ontspanning en positiviteit over haar eigen lichaam, ook al eventjes mee bezig was. Er waren voorafgaand aan de Madam al wat kleinere Madammen ontstaan, wat vingeroefeningen die behoorlijk wat ideeën en gesprekken op gang hadden gebracht. Het is het begin van een onderzoek geworden, naar de esthetiek van het echte lichaam. Niet een romantisering ervan, maar een zoeken naar positiviteit en trots in dat wat er gewoon is. En mijn grote Madam is daar de volgende stap in geworden.

Als studiemateriaal heb ik heel veel foto’s mogen maken van mijn dochter. Daarnaast heb ik ook mezelf uitvoerig gefotografeerd of laten fotograferen door mijn gezinsleden.Deze foto’s zijn de basis geweest voor de uiterlijke kenmerken van mijn Madam. Het is niet een letterlijke weergave geworden van of mezelf of mijn dochter, maar we zien veel van onszelf terug. Daarnaast zijn er veel familietrekken naar boven gekomen en zien we mijn moeder, mijn zus en zelfs mijn zoon terug in delen van het beeld.

Het bijzondere om foto’s van jezelf te bestuderen als onderwerp voor een beeld dat je zelf gaat maken, is dat je met hele andere ogen naar je eigen lichaam kijkt. Van een negatieve veroordelende houding, die ik eigenlijk altijd heb, veranderde mijn kritische kijk op mijn lijf in een open, observerende, neutrale blik.

HET LICHAAM ALS OPSLAGPLAATS VAN HERINNERING

Het lichaam wordt fysiek veranderd door allerlei zaken en gebeurtenissen waarmee het in aanraking komt. Littekens van vroeger zijn nu na 50 jaar nog steeds zichtbaar op mijn kin. Het beleven van twee zwangerschappen waarbij mijn buik tot ongekende grootte opgerekt werd is voor altijd zichtbaar in de huid van mijn onderlichaam en de vorm van mijn buik. Deze fysieke veranderingen zijn aan de buitenkant zichtbaar, ze vertellen het verhaal van jouw leven.

Daarnaast zijn er ook heel veel ónzichtbare herinneringen die in je lijf opgeslagen zijn.
– Je geur en smaak herinnering: fysieke gewaarwordingen die je in no time terugbrengen naar het huis van je oma of je kindertijd.
– De werking van het gehoor: hoe geluiden op van invloed zijn op je fysieke gesteldheid, hoe muziek kan troosten en dat bepaalde tonen hetzelfde effect hebben op andere mensen.
– Spiergeheugen, hoe je lijf hele ingewikkelde bewegingen bijna automatisch doet als je ze een paar keer geoefend heb. (piano, dansen)
– Onbewuste Intuïtieve ‘herinneringen’ waarvan je niet wist dat die in je lijf aanwezig waren. Een soort oerkrachten, hoe je weet wat te doen bij het baren, of hoe je een kindje moet vasthouden zodat het zich fijn voelt terwijl je dat nooit hebt gedaan. Hoe bepaalde houdingen en aanrakingen in het menselijk lijf zijn geankerd zonder dat je daar ooit voor geoefend hebt.

Fascinerende processen die onder het oppervlak van je huid plaatsvinden, maar absoluut invloed hebben hoe jij in het leven staat en hoe jij de buitenwereld ziet en de buitenwereld jou.