Het beeld is in drie stukken uitgevoerd. Dat had een praktische kant, als geheel pastte het beeld niet in mijn oven, maar de driedeling heeft voor mij ook nog een andere betekenis gekregen:

De verschillende delen van het beeld , onderlichaam, middendeel en hoofd, associeer ik elk met specifieke krachten en kwaliteiten.
In het onderste deel zit je oerkracht, je intuïtie, je ‘gut feeling’. Hier gebeurt het wonder van de voortplanting en zit volgens mij je instinctieve moederschap, ook al heb je zelf geen kinderen gebaard. Het is je eerste omhulling als mens. En het eerste huis dat je ook weer verlaat, die geborgenheid van de moederschoot. Maar hier huist ook de dierlijke kant van de voortplanting: je sexualiteit, en de onbeheersbare oerinstincten die daarbij vrijkomen. Hier zijn de ongrijpbare en onbenoembare dingen opgeslagen, gewoon omdat je het gevoel hebt dat je die bij je moet dragen.

In het middendeel zit het hart, je emotie, liefde, troost, warmte. Een arm om je heen, een schouder om op te leunen, tegen de borst drukken, liefde. Het is ook je eerste voedselbron, de moederborst. Hier zijn de dingen bewaard waarmee je emotioneel verbonden bent. Je kan die emoties enigszins benoemen maar er het is niet concreet te benoemen waarom deze dingen waarde voor je hebben.

Het bovenste deel is je hoofd. Het huis van de ratio, de gedachten, de afwegingen en berekening, het plannen maken. Het enige deel waarmee je door de tijd kan reizen, terug kan kijken en herinneren. En vooruit kan kijken, hier worden verwachtingen en projecties gemaakt. Hier huizen de concrete stukjes herinnering en de verhalen die naverteld kunnen worden. En dat maakt dit ook de plek waar oordelen geveld kunnen worden, situaties vergeleken en bekeken. Weging van wat is geweest met wat gaat komen. Terugkijken met de ogen van nu.

Het was bijzonder dit beeld te kunnen maken te midden van mijn noodgedwongen thuiszittende gezinsleden. Die daarmee echt super betrokken waren met de vorderingen!
Allemaal heel erg bedankt!